Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αλέξανδρος Στιούαρτ, κόμης του Μπάκαν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αλεξάντερ Στιούαρτ, Κόμης του Μπούκαν
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1343
Θάνατος20  Ιουνίου 1405 ή 24  Ιουλίου 1394[1]
Perth and Kinross
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Σκωτίας
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταστρατιωτικός
Οικογένεια
ΣύζυγοςEuphemia I, Countess of Ross (από 1382)[2]
ΣύντροφοςMairead inghean Eachann
ΤέκναΑλέξανδρος Στιούαρτ, κόμης του Μαρ[3]
James Stewart[3]
Duncan Stewart[3]
Andrew of Sandhauch[3]
Walter Stewart[3]
Robert of Atholl[3]
Margaret Stewart[3]
ΓονείςΡοβέρτος Β΄ της Σκωτίας[3] και Ελισάβετ Μουρ[3]
ΑδέλφιαΕλισάβετ Στιούαρτ, κόμισσα του Κρόφορντ
Ροβέρτος Γ΄ της Σκωτίας
Γουόλτερ Στιούαρτ, 1ος κόμης του Άθολ
Δαυίδ Στιούαρτ, κόμης του Στράθερν
Ροβέρτος Στιούαρτ, δούκας του Όλμπανυ
Γουώλτερ Στιούαρτ, Λόρδος του Φάιφ
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Αλέξανδρος Στιούαρτ, κόμης του Μπάκαν ή Λύκος του Μπάντενοχ (1343 - 20 Ιουνίου 1405) και πρώτος κόμης του Μπάκαν (1382 - 1405) ήταν τέταρτος και μικρότερος γιος του Ροβέρτου Β΄ της Σκωτίας και της Ελισάβετ Μουρ. Ο Αλέξανδρος Στιούαρτ παντρεύτηκε την πλούσια χήρα Ευφημία Α΄, κόμισσα του Ρος με την οποία δεν είχε αποκτήσει παιδιά αλλά είχε μεγάλη οικογένεια με την ερωμένη του Μαρέιντ ίνγκιν Ίχαν. Ο Αλέξανδρος ήταν δικαστής στην Σκωτία και είχε τεράστιες εκτάσεις στα βόρεια αλλά έχασε το μεγαλύτερο μέρος τους. Το όνομα του μνημονεύεται στην καταστροφή του βασιλικού προαστίου του Έλγιν και του Καθεδρικού του ναού, το όνομα του συνδέθηκε με μεγάλες βιαιότητες αλλά δεν υπάρχουν πηγές για αυτό όσο ήταν ακόμα ζωντανός.

Αύξηση της εξουσίας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το όνομα του Αλέξανδρου Στιούαρτ αναφέρεται πρώτη φορά σε διάταγμα που εκδόθηκε στις 14 Αυγούστου 1370 στο οποίο ανέλαβε να παραχωρήσει προστασία στον επίσκοπο του Μόρεϊ για τα εδάφη και την περιουσία του στο Μπάντενοχ.[4] Ο πατέρας του διεκδίκησε τα εδάφη από την δεύτερη σύζυγο του Ευφημία, κόμισσα του Μόρεϊ και είχε ταραχώδεις σχέσεις με τον θείο του Δαυίδ Β΄ της Σκωτίας.[5][6] Ο Ροβέρτος Β΄ και όλοι οι γιοι του ορκίστηκαν στο Κοινοβούλιο ότι θα κρατήσουν υπό έλεγχο τους απείθαρχους οπαδούς τους (1368) αλλά αργότερα την ίδια χρονιά ο Αλέξανδρος και ο Ροβέρτος φυλακίστηκαν στο κάστρο του Λοχ Λέβεν επειδή παραβίασαν τους όρκους τους.[6] Με την άνοδο στον θρόνο του Ροβέρτου Β΄ στις 30 Μαρτίου 1371 ο Αλέξανδρος ορκίστηκε λόρδος του Μπάντελοχ.[7]

Οι περιοχές που κατείχε ο Αλέξανδρος στο Μπάντενοχ δεν επηρεάστηκαν από την επιστροφή της κομητείας του Μόρεϊ στον Τζων Ντάνμπαρ τον Μάρτιο του 1372 ούτε από τις περιοχές του Τζων Μακ Ντόναλμτ νότια του Ινβερνές που παραχωρήθηκαν στον Δαυίδ Στιούαρτ μεγαλύτερο γιο του Ροβέρτου Β΄ από την δεύτερη σύζυγο του Ευφημία του Ρος.[8] Ο Αλέξανδρος αύξησε περισσότερο την περιουσία του με την εκμίσθωση των εδαφών του μικρότερου ετεροθαλούς αδελφού του, απέκτησε επίσης την βαρονεία του Στράθαβον και ενίσχυσε τα συνοριακά εδάφη στο Στράθαβον.[8][9] Τον Οκτώβριο του 1372 ο Αλέξανδρος δέχτηκε την βασιλική υπολοχαγεία για τα εδάφη που είχε στην κομητεία του Μόρεϊ, στα βόρεια και δυτικά του Ινβερνές και επιπλέον εδάφη που πήρε στο Άμπερντίνσαϊρ και στο Πέρθσαϊρ.[10] Ο Αλεξάντερ ντε Άρντ, διεκδικητής της κομητείας του Καίθνες σαν μεγαλύτερος γιος του κόμη Μαλίς ανέθεσε τις περιοχές του στο στέμμα υπό την επίβλεψη του Αλεξάνδρου και του ετεροθαλούς αδελφού του Δαυίδ.[11] Ο Αλέξανδρος Στιούαρτ διπλασίασε τις εκτάσεις του όταν παντρεύτηκε την Ευφημία, κόμισσα του Ρος τον Ιούνιο του 1382 και έγινε κόμης του Ρος, άλλα εδάφη που κέρδισε από την σύζυγο του τα κυβέρνησε μαζί της.[12] Οι περιοχές της βαρονίας του Κίντεντουαρντ που κατείχε και αποτελούσαν μεγάλο τμήμα της κομητείας του Μπάκαν επέτρεψαν στον βασιλιά Ροβέρτο να δώσει στον Αλέξανδρο τον τίτλο του κόμη του Μπάκαν λίγες μέρες μετά τον γάμο του.[13][14] Ο Αλέξανδρος κυβέρνησε αυτές τις περιοχές με δικές του δυνάμεις δυσαρεστώντας έντονα τους υπόλοιπους κατόχους ανάμεσα στους οποίους και τον Αλεξάντερ Μπου, επίσκοπο του Μόρεϊ.[10]

Συγκρούσεις με την εκκλησία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η σφραγίδα του Αλεξάνδρου, κόμητος του Μπάκαν

Δεν υπήρχε κυριαρχία στο Μόρεϊ τον 12ο και τον 13ο αιώνα, οι επίσκοποι είχαν ανεξαρτησία αλλά έληξε όταν ο Ροβέρτος Α΄ της Σκωτίας ανέβασε τον ανιψιό του Τόμας Ράντολφ στην κομητεία του Μόρεϊ μεταξύ 12 Απριλίου και 29 Οκτωβρίου 1312.[15][16] Η οικογένεια των Ράντολφ δεν κράτησε την κομητεία πολύ, επέστρεψε στο στέμμα με τον θάνατο του γιου του Τόμας Τζων (1346) και η θέση έμεινε κενή τα επόμενα 26 χρόνια. Ο επίσκοπος Μπουρ έπεισε τον Δαυίδ Β΄ ότι τα εδάφη στο Μπάντενοχ και στο Στράθσπει έπρεπε να κυβερνηθούν σαν βασίλεια (1365).[7] Ο Μπουρ προχώρησε σε συμφωνία με τον Αλέξανδρο με την οποία επιβεβαίωσε ότι τα εδάφη στο Μπάντενοχ δεν θα τα κρατήσει ούτε για τον εαυτό του ούτε για τον λαό του (1370).[7] Σε λίγους μήνες τον Μάρτιο του 1371 με την άνοδο του πατέρα του στον θρόνο ο Αλέξανδρος έγινε λόρδος του Μπάντενοχ[17] Τα διατάγματα του Ροβέρτου Β΄ έδωσαν εξουσία στον Αλέξανδρο στα εδάφη του Μπάντενοχ ακόμα και στα εκκλησιαστικά, ο επίσκοπος Μπουρ διαμαρτυρήθηκε επειδή οι λεπτομέρειες της παραχώρησης δεν είχαν καμιά σχέση με την βασιλική σφραγίδα.[7]

Ο Αλέξανδρος δεν είχε μεγαλύτερη εξουσία σε σχέση με αυτή του Τζων Κόμυν περίπου έναν αιώνα πριν, ο επίσκοπος δεχόταν πιέσεις από τον Αλέξανδρο και τους αυλικούς του επειδή ενεργούσε ανεξάρτητα. Ο Μπόάρντμαν τονίζει ότι οι επίσκοποι του Μόρεϊ και του Αμπερντίν βρέθηκαν σε διαφωνία με τον Αλέξανδρο στα θέματα που αφορούσαν τις εκκλησιαστικές εκτάσεις και τους ενοικιαστές τους.[18] Ο Μπόάρντμαν εξηγεί επιπλέον ότι η κατοχή των εκτάσεων αυτών, κτήματα χωρίς κανένα έσοδο ήταν ένας από τους λόγους που ο Μπουρ εγκατέλειψε τα περισσότερα από τα δικαιώματα του στις 20 Απριλίου 1382.[19][20] Δεν μπορούσε κανένας επίσκοπος να προσφύγει στην νόμιμη εξουσία επειδή αυτή ήταν ο ίδιος ο Αλέξανδρος που σαν λόρδος του Μπάντενοχ και βασιλικός Υπολοχαγός μπορούσε να δώσει λόγο μόνο στον βασιλιά.[18][20]

Αύξηση της πίεσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα εδάφη του Αλεξάνδρου, κόμητος του Μπάκαν στα βόρεια της Σκωτίας

Ο βασιλιάς Ροβέρτος απέκτησε άσχημη φήμη λόγω της υποστήριξης που παρείχε στον Μπάκαν, τον Νοέμβριο του 1384 ο Τζων κόμης του Κάρικ με την υποστήριξη του βασιλικού συμβουλίου πήρε την εξουσία από τον πατέρα του στον βορά.[21] Η κομητεία του Στράθερν είχε διοικηθεί από τον Μπάκαν με την έγκριση του βασιλιά αλλά τώρα υπό τη διοίκηση του Κάρικ ο Σερ Ντέιβιντ Λίντσεϊ διεκδίκησε τα δικαιώματα του στο Στράθερν.[22] Στο βασιλικό συμβούλιο τον Απρίλιο του 1385 ο αδελφός του Μπάκαν Δαυίδ δήλωσε ότι κρατούσε παράνομα το Ουρκουάρτ, ο Σερ Τζέιμς Λίντσεϊ του Κρόφορντ διεκδίκησε το Μπάκαν και ο κόμης του Μόρεϊ ζήτησε να διωχθούν μερικοί από τους άντρες του Μπάκαν για τον φόνο των αντρών του.[10][23] Ο Μπάκαν παρά τις επιθέσεις επέκτεινε τις περιοχές του στην Γκρίτ Γκλεν, κράτησε το Ουρκουάρτ μετά τον θάνατο του αδελφού του και το φθινόπωρο του 1386 κέρδισε τα εδάφη του Μπόνα στην κορυφή του Λοχ Νες από τον κόμη του Μόρεϊ και τα εδάφη στο Αμπριαχίν από τον Σερ Ρόμπερτ Τσίσολμ.[24] Η μεγάλη συμμετοχή του Μπάκαν στις υποθέσεις της Σκωτίας επεκτάθηκε ξανά λίγο πριν τον Φεβρουάριο του 1387 όταν διορίστηκε δικαστής βόρεια του Φορθ.[25] H κηδεμονία της Σκωτίας από τον Μπάκαν ήταν ανεπιτυχής αλλά κανείς δεν μπόρεσε να του αντισταθεί μέχρι το 1388 την χρονιά που ο δεύτερος γιος του βασιλιά Ροβέρτος, κόμης του Φάιφ έγινε ο ουσιαστικός κυβερνήτης του βασιλείου.[26]

Σε λίγες μέρες ο Φάιφ αφαίρεσε από τον Μπάκαν την κηδεμονία, πήρε τη Υπολοχαγεία, την σεριφεία του Ινβερνές και αργότερα τοποθέτησε τον γιο του Μέρντοχ δικαστή βόρεια του Φορθ.[10][27] Ο Φάιφ ήταν ανένδοτος απέναντι στον Μπάκαν που είχε κριθεί άχρηστος για την κοινότητα σε προηγούμενη συνεδρίαση του βασιλικού συμβουλίου.[28] Ο Μπάκαν εγκατέλειψε την νόμιμη σύζυγο του και ζούσε με την ερωμένη του Μαρέιντ ίνγκιν Ίχαν με την οποία είχε αποκτήσει πολλά παιδιά ανάμεσα στα οποία και τον Αλέξανδρο Στιούαρτ, κόμη του Μαρ.[29] Η υποστήριξη του οικογενειακού δικαίου ήταν προνόμιο της εκκλησίας και στις 2 Νοεμβρίου 1389 ο επίσκοπος του Μόρεϊ Αλέξανδρος Μπουρ και ο επίσκοπος του Ρος Αλεξάντερ Κιλκούς διέταξαν την επιστροφή της νόμιμης συζύγου του Ευφημίας.[30] Ο Μπάκαν συμφώνησε αλλά δεν κράτησε την υπόσχεση του και ο κόμης του Φάιφ βρέθηκε στο πλευρό της Ευφημίας του Ρος στην διαδικασία του διαζυγίου της με τον κόμη του Μπάκαν, το 1392 η Ευφημία κατόρθωσε επιτυχώς να πάρει διαζύγιο σε βάρος του Αλέξανδρου.[31] Μετά την έκδοση του διαζυγίου ο Μπάκαν έχασε όλα τα δικαιώματα του στα εδάφη της Ευφημίας που πέρασαν στον γιο της Ευφημίας Αλεξάντερ Λέσλι, τον μνηστήρα της κόρης του Φάιφ.[32]

Επιδρομή στο Μόρεϊ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αναπαράσταση της καταστροφής του Έλγιν - 19ος αιώνας

Ο βασιλιάς Ροβέρτος Β΄ πέθανε στις 19 Απριλίου 1390 στο κάστρο του Ντάντοναλντ στο Άυρσαιρ, ο χρονικογράφος Γουίντουν μας πληροφορεί ότι ο Ροβέρτος τάφηκε στην Σκον στις 13 Αυγούστου 1390 μια μέρα πριν ο Τζων, κόμης του Κάρικ στεφθεί βασιλιάς της Σκωτίας ως Ροβέρτος Γ΄.[6] Ο Φάιφ διατήρησε την κηδεμονία της Σκωτίας απομακρύνοντας τον Μπάκαν που είχε φτάσει στο μέγιστο της δύναμης του με την κατοχή του Κάρικ.[33] Ο επίσκοπος Μπουρ αναζητώντας την προστασία του στράφηκε στον Τόμας Ντανμπάρ, σερίφη του Ινβερνές και γιο του κόμητος του Μόρεϊ.[34] Τα γεγονότα του Μαΐου και του Ιουνίου 1390 στο Μόρεϊ ήταν αποτέλεσμα μιας σειράς ενεργειών απέναντι στον κόμη του Μπάκαν. Ο Τζων Ντανμπάρ και ο πιστός του σύμμαχος γαιοκτήμονας Σερ Ντέιβιντ Λίντσεϊ του Γκλένεσκ έλλειπαν από το Μόρεϊ για να παρακολουθήσουν έναν αγώνα στην αυλή του Ριχάρδου Β΄ της Αγγλίας. Ο ρόλος του επισκόπου Μπουρ στο διαζύγιο του κόμη του Μπάκαν με την σύζυγο του και η ευθυγράμμιση του Μπουρ με το Μόρεϊ το βρήκε ο Μπάκαν σαν πρόφαση να καταστρέψει το Φορ τον Μάιο και το Έλγιν με τον καθεδρικό του ναό τον Ιούνιο.[35] Η καταστροφή των εκκλησιαστικών εδαφών στο Έλγιν ήταν ολοκληρωτική, το μοναστήρι των Γκρεϊφράιαρς, η ενοριακή εκκλησία του Σαιν Γκίλλες και το νοσοκομείο του Μαιζόν Ντιέ τυλίχτηκαν στις φλόγες.[36] Ο κόμης του Μπάκαν αφορίστηκε, κλήθηκε στην εκκλησία του Φρίαρς Πρήτσερ στο Περθ παρουσία του πατέρα του και των αδελφών του, το βασιλικό συμβούλιο ζήτησε από τον Γουόλτερ Τράιλ, επίσκοπο του Αγίου Ανδρέα να συγχωρέσει τον Μπάκαν για την πράξη του. Η βίαιη επίθεση του Αλέξανδρου στο Μόρεϊ είχε στόχο την ανεξαρτητοποίηση του από τον κόμη του Φάιφ αλλά αποδείχτηκε ανεπιτυχής, ο Αλέξανδρος έχασε το Ούρκουαρτ και τα δικαιώματα του στο Ρος μετά το διαζύγιο που πήρε με την σύζυγο του (1392).[10][37]

Η εξουσία του κόμητος του Φάιφ έπεσε στα μέσα της δεκαετίας του 1390 όταν ο βασιλιάς Ροβέρτος και ο γιος του Δαυίδ, κόμης του Κάρικ πήραν περισσότερες εξουσίες και ο βασιλιάς προσωπικά ανέλαβε τις σχέσεις ανάμεσα στην Αγγλία και την Σκωτία. Ο κόμης του Άνγκους Ερυθρός Ντάγκλας τοποθετήθηκε σε κυρίαρχη θέση στην νοτιοανατολική Σκωτία στις περιοχές που ήταν υπό την εξουσία του Μελανού Ντάγκλας συμμάχου του κόμητος του Φάιφ.[38] Οι εξουσίες του κόμητος του Φάιφ στην Σκωτία είχαν μειωθεί σημαντικά αλλά εξακολουθούσε να έχει συμμετοχή στην διακυβέρνηση, οι κόμητες του Κάρικ και του Φάιφ έκαναν μαζί εκστρατεία εναντίον του Μπακάν, των γιων του και των συμμάχων του στα δυτικά και βόρεια. Ο κόμης του Μπάκαν σταμάτησε την βίαιη συμπεριφορά ύστερα από αυτό αλλά οι γιοι του την συνέχισαν, ακολούθησε μάχη κοντά στο Πίτλοχρι με επικεφαλής τον Ντάνκαν και τον Ροβέρτο Στιούαρτ, στην μάχη σκοτώθηκαν ο Σερ Γουόλτερ Όγκιλβι και ο Γουόλτερ ντε Λίχτον. Οι τρεις γιοι του κόμητος του Μπάκαν φυλακίστηκαν αργότερα στο κάστρο του Στέρλινγκ, σύμφωνα με τον Αλεξάντερ Γκράντ οι χαμηλοί τόνοι του Μπάκαν στην δεκαετία του 1390 είχαν αιτία την αιχμαλωσία των γιων του.[39]

Τελευταία χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο κόμης του Μπάκαν αναφέρεται ξανά στις 3 Μαΐου 1398 στο κάστρο του Σπίνι όταν ο Ροβέρτος Γ΄ τον διέταξε να το παραδώσει στον Γουλιέλμο, επίσκοπο του Μόρεϊ.[40] Ο Αλέξανδρος φαίνεται τα τελευταία χρόνια της ζωής του να αποσύρθηκε στον βορρά, εμφανίζεται σαν κόμης του Άθολ (1402) και υπάρχει μια αναφορά με το όνομα του στο Περθ (1404). Είχε τεράστιες εκτάσεις στα βόρεια αλλά αργότερα έχασε το μεγαλύτερο μέρος τους όπως το Ρος και το Ουρκουάρτ, απέτυχε επίσης να αποκαταστήσει τον νόμο και την τάξη.[10] Πέθανε (1405) και τάφηκε στον Καθεδρικό ναό του Ντάνκελντ στο Περθσαίρ, ο ταφικός του θώρακας με την πανοπλία είναι ένα από τα πιο καλοδιατηρημένα Σκωτσέζικα μνημεία του μεσαίωνα.

Οικογένεια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σύμφωνα με τον ιστορικό από το Περού Άνγκους Μάκει (γεν. 1939) το όνομα της ερωμένης του Αλέξανδρου Στιούαρτ του λύκου του Μπάντενοχ ήταν Μαρέιντ ίνγκιν Ίχαν, στην πραγματικότητα ήταν η Μαριότα Μάκει κόρη του Άι Μάκει 4ου κόμη του Στραθνάβερ, μαζί της απέκτησε :[41]

Ο ιστορικός Μάκει εξηγεί ότι η Μαριότα Μάκει περιγράφεται στα Λατινικά ως "Μαριότα φίλια Άθιν" η οποία έγινε η "χειροποίητη" σύζυγος του Αλεξάνδρου Στιούαρτ του λύκου του Μπάντενοχ, αυτό εξηγεί την φιλία των Στιούαρτ με τον Φαρκουχάρ Μάκει που ήταν αδελφός της Μαριότας και γιατρός του Ροβέρτου Β΄ της Σκωτίας.[41] Οι Μάκει με τον ίδιο τρόπο υποστήριξαν τον κόμη του Μπάκαν στην επιδρομή του στο Άνγκους (1391).[41] Η συμμαχία συνεχίστηκε με τον Άνγκους Ντου Μάκει, 7ο κόμη του Στραθνάβερ υποστήριξε τον Αλέξανδρο Στιούαρτ, κόμη του Μαρ και γιο του Αλεξάνδρου στην μάχη του Ντίνγκουαλ (1411) εναντίον του Ντόναλντ του Ίσλει, λόρδου του Ίσλει καθώς ο Μάκει και ο Στιούαρτ ο κόμης του Μαρ ήταν ξαδέλφια.[41]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ p10211.htm#i102102.
  2. ↑ p10211.htm#i102102. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  3. ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  4. ↑ Boardman, Early Stewart Kings, pp. 72,73
  5. ↑ Grant, Moray: Province and People, p. 143
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 S. I. Boardman, Robert II, ODNB
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 Grant, Moray: Province and People, p. 146
  8. ↑ 8,0 8,1 Grant, Moray: Province and People, p. 144
  9. ↑ Boardman, Early Stewart Kings p. 88
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 10,5 Alexander Grant, Alexander Stewart, ODNB
  11. ↑ Boardman, Early Stewart Kings, p.75
  12. ↑ Boardman, Early Stewart Kings, pp. 77, 78
  13. ↑ Grant, Moray: Province and People, p. 145
  14. ↑ Boardman, Early Stewart Kings, p. 78
  15. ↑ Grant, Moray: Province and People, p.145
  16. ↑ Duncan,Thomas Randolph, ODNB
  17. ↑ Boardman, Early Stewart Kings, p. 73
  18. ↑ 18,0 18,1 Boardman, Early Stewart Kings, p. 85
  19. ↑ Boardman, Early Stewart Kings, p. 86
  20. ↑ 20,0 20,1 Grant, Moray: Province and People, p. 148
  21. ↑ Boardman, Early Stewart Kings, pp. 86, 124
  22. ↑ Boardman, Early Stewart Kings, pp. 131, 132
  23. ↑ Boardman, Early Stewart Kings, pp. 89, 132, 133
  24. ↑ Boardman, Early Stewart Kings, pp. 133, 134
  25. ↑ Boardman, Early Stewart Kings, p. 134
  26. ↑ Grant, Moray: Province and People, p. 150
  27. ↑ Boardman, Early Stewart Kings, pp. 168-169
  28. ↑ Oram,King and Queens, pp. 127-128
  29. ↑ Barrow, G W S, 'The Sources for the History of the Highlands in the Middle Ages', pp. 16,17
  30. ↑ Boardman, Early Stewart Kings, p. 171
  31. ↑ Boardman, Early Stewart Kings, p. 179
  32. ↑ S. I. Boardman, Robert Stewart, Duke of Albany, ODNB
  33. ↑ Boardman, Early Stewart Kings, p. 175
  34. ↑ Grant, Moray: Province and People, p. 151
  35. ↑ Grant, Moray: Province and People pp. 151, 152
  36. ↑ Cramond, William: The Records of Elgin, Aberdeen, 1903, p. 17
  37. ↑ Boardman, Early Stewart Kings, pp. 177 – 180
  38. ↑ Oram, Kings and Queens, p. 131
  39. ↑ Grant, Moray: Province and People, p. 154
  40. ↑ Simpson, Spynie Palace, p. 5
  41. ↑ 41,0 41,1 41,2 41,3 Mackay, Angus. (1906). The Book of Mackay. p. 48 - 49.

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Barrow, G W S, 'The Sources for the History of the Highlands in the Middle Ages' in The Middle Ages in the Highlands ed L McLean, Inverness, 1981 [Barrow, History of Highlands in Middle Ages]
  • Boardman, Stephen, The Early Stewart Kings: Robert II and Robert III, 1371-1406, Edinburgh, 1996.
  • S. I. Boardman, 'Robert II (1316–1390)', Oxford Dictionary of National Biography, Oxford University Press, September 2004; online edn, May 2006, (http://www.oxforddnb.com/view/article/26451, accessed 17 May 2007) [S. I. Boardman, Robert II, ODNB]
  • S. I. Boardman, ‘Robert III (d. 1406)’, Oxford Dictionary of National Biography, Oxford University Press, 2004
  • S. I. Boardman, ‘Stewart, Robert, first duke of Albany (c.1340–1420)’, Oxford Dictionary of National Biography, Oxford University Press, September 2004; online edn, May 2006 (http://www.oxforddnb.com/view/article/26502, accessed 17 May 2007
  • Burns, C: ed., Calendar of papal letters to Scotland of Clement VII of Avignon, Scottish History Society, 4th ser., 12 (1976)
  • Cramond, William: The Records of Elgin, Aberdeen, 1903
  • Duncan, A A M, ‘Randolph, Thomas, first earl of Moray (d. 1332) ’, Oxford Dictionary of National Biography, Oxford University Press, 2004.
  • Grant, Alexander: "The Wolf of Badenoch" in W.D.H. Sellar (ed.), Moray: Province and People. Scottish Society for Northern Studies, Edinburgh, 1993.
  • Alexander Grant, 'Stewart, Alexander, first earl of Buchan (c.1345-1405)', Oxford Dictionary of National Biography, Oxford University Press, 2004; online edn, May 2005.
  • Oram, Richard, (Ed.), The Kings and Queens of Scotland, Stroud, 2001.
  • Simpson, W D: The Palace of the Bishops of Moray at Spynie, Elgin, 1927
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αλέξανδρος_Στιούαρτ,_κόμης_του_Μπάκαν&oldid=10762753"